مهندس نرم افزار کیست ؟
اصطلاح مهندسی‌نرم‌افزار عموماً به معانی مختلفی به کار می‌رود:
• به‌عنوان یک اصطلاح غیر رسمی امروزی برای محدوده وسیع فعالیت‌هایی که قبلا برنامه‌نویسی و تحلیل سیستم‌ها نامیده می‌شد.
• به‌عنوان یک اصطلاح جامع برای تمامی جنبه‌های عملی برنامه‌نویسی کامپیوتر، در مقابل تئوری برنامه نویسی کامپیوتر، که علوم کامپیوتر نامیده می‌شود.
• به‌عنوان اصطلاح مجسم کننده طرفداری از یک رویکرد خاص نسبت به برنامه‌نویسی کامپیوتر که اصرار می‌کند، مهندسی نرم‌افزار، بجای انکه هنر یا مهارت باشد، باید به‌عنوان یک رشته عملی مهندسی تلقی شود و از جمع کردن و تدوین روشهای عملی توصیه شده به شکل متدولوژی‌های مهندسی نرم‌افزار طرفداری می‌کند.
• مهندسی نرم‌افزار عبارتست از : الف) کاربرد یک رویکرد سیستماتیک، انتظام یافته، قابل سنجش نسبت به توسعه، عملکرد و نگهداری نرم‌افزار، که کاربرد مهندسی در نرم‌افزار است و ب) مطالعه روشهای موجود در استاندارد IEEE
انواع نرم افزارها:
نرم افزارهای سیستمی
real-time software (نرم افزارهای بلادرنگ)
business software (نرم افزارهای تجاری)
engineering/scientific software (نرم افزارهای علمی و مهندسی)
embedded software (نرم افزارهای نهفته یا تعبیه شده)
PC software (نرم افزارهای کامپیوترهای شخصی)
AI software (نرم افزارهای هوش مصنوعی)
Web applications (نرم افزارهای کاربردی تحت وب)
محیط کار این افراد به چه شکلی میباشد؟
مهندسان نرم افزار دردفاتر کار راحت و با نور مناسب و یا در آزمایشگاههای رایانه ای که مجهز به تجهیزات رایانه ایست به کار می پردازند .اکثر آنها ساعت های معینی رادر هفته کار میکنند اما به علت ماهیت پروژه ای کار، ممکن است مجبور به شبکاری ویا کار در تعطیلات برای تحویل به موقع سفارش و یا حل مسائل نا خواسته فنی بشوند . آنها همانند سایر کارکنانی که ساعتها پشت رایانه می نشینند و بر روی صفحه کلید تایپ میکنند ممکن است دچار عوارضی چون خستگی چشم ، کمر درد و ناراحتی های دست و مچ مانند سندرم تونل کارپال شوند.
بسیاری از مهندسان نرم افزار در تلاش برای بهبود برنامه های نرم افزاری برای کاربران ، باید با مشتریان و همکاران ، تبادل کاری نزدیک داشته باشند.
مثلا مهندسانی که توسط فروشندگان نرم افزار وشرکتهای مشاوره ای استخدام می شوند ، اکثر اوقات خود را دور از محل کار خود میگذرانند وبرای ملاقات با مشتریان سفرهای شبانه میکنند . آنها با مشتریهایی از کارهای تولیدی گرفته تا مؤسسات مالی سرو کار دارند.
با گسترش شبکه های اینترنتی ، مهندسان نرم افزار قادر خواهند بود با استفاده از مودمها ، رایانه های قابل حمل ، پست الکترونیکی و اینترنت از دفتر کار خود و با اتصال به رایانه مشتریان حمایتهای فنی را ارائه داده و مشکلات جزئی را شناسایی و رفع کنند.
محدوده مهندسی نرم‌افزار و تمرکز آن
مهندسی نرم‌افزار به مفهوم توسعه و بازبینی یک سیستم نرم‌افزاری مربوط میباشد. این رشته علمی با شناسایی، تعریف، فهمیدن و بازبینی خصوصیات مورد نیاز نرم‌افزار حاصل سر و کار دارد. این خصوصیات نرم‌افزاری ممکن است شامل: پاسخگویی به نیازها، اطمینان‌پذیری، قابلیت نگهداری، در دسترس بودن، آزمون‌پذیری، استفاده آسان، قابلیت حمل و سایر خصوصیات باشد.
مهندسی نرم‌افزار ضمن اشاره به خصوصیات فوق، مشخصات معین طراحی و فنی‌ای را آماده می‌کند که اگر بدرستی پیاده‌سازی شود، نرم‌افزاری را تولید خواهد کرد که می‌تواند بررسی شود که آیا این نیازمندی‌ها را تامین می‌کند یا خیر.
مهندسی نرم‌افزار همچنین با خصوصیات پروسه توسعه نرم‌افزاری در ارتباط است. در این رابطه، با خصوصیاتی مانند هزینه توسعه نرم‌افزار، طول مدت توسعه نرم‌افزار و ریسک‌های توسعه نرم‌افزار درگیر است.
نیاز به مهندسی نرم‌افزار
نرم‌افزار عموماً از محصولات و موقعیتهایی شناخته می‌شود که قابلیت اطمینان زیادی از آن انتظار می‌رود، حتی در شرایط طاقت فرسا، مانند نظارت و کنترل نیروگاه‌های انرژِی هسته‌ای، یا هدایت یک هواپیمای مسافربری در هوا، چنین برنامه‌هایی شامل هزاران خط کد هستند، که از نظر پیچیدگی با پیچیده‌ترین ماشینهای مدرن قابل مقایسه‌اند. به‌عنوان مثال یک هواپیمای مسافربری چند میلیون قطعه فیزیکی دارد (و یک شاتل فضایی خدود ده میلیون بخش دارد)، در حالی که نرم‌افزار هدایت چنین هواپیمایی می‌تواند تا 4 میلیون خط کد داشته باشد.